“Est-ce que je vous coupes les têtes?” Met een zwier en een élégance waar alleen Franse visverkoopsters weg van hebben, biedt de dame mij aan de – gelukkig al dode sardines – te onthoofden. “S’il vous plaît,” antwoord ik haar in toeristenfrans. Het wegkappen van de staart, voorzichtig opensnijden van de onderbuik en verwijderen van de ingewanden, doe ik straks zelf, erin bedreven als ik ben. Geleerd van mijn vader. Net zoals garnalen pellen. Zijn opvoeding bestond in essentie uit iets met eten. Met de sardines bestellen we ook nog een handvol bulots en ontdooide gekookte roze garnalen. Niet de beste kwaliteit maar soit. Een lekkere amuse-bouche voor met de vin pétillante vanavond.
Een kraampje verder bestellen we twee stukken witloof – endives – en wat prei. Een mooie, grote, knalrode tomaat. Ik koop nog 3 haarlintjes voor 5 euro. Een must gezien de 2 stuks die ik had ingepakt, verloren zijn in de stacaravan. Nochtans maar een living met open keuken, slaapkamer en badkamer met wc groot. Ook de zonnebril van echtgenoot is zoek. Wonen er muizen in onze caravan? Vooralsnog niet. Onze tiny verplaatsbaar huisje dat we hier in Yelloh Village La Baie de Dourarnenez een week mogen bewonen is splinternieuw en zoals we kunnen vaststellen nog nooit bewoond. Zelfs de messen snijden nog.
We installeren ons op het terras van de tegenover de markt van Tréboul gelegen bar tabac. Het is 11 uur. “Ik heb geen zin meer in koffie,” zegt de echtgenoot. We bestellen 2 glazen witte wijn. “Chardonnnay, Sauvignon, Pinot ou est-ce que vous voulez…” Een glas witte wijn bestellen in Frankrijk is geen vanzelfsprekendheid. We gaan voor de Sauvignon. De 2 goed gevulde glazen kosten ons 4 euro. We kijken mensen terwijl we nippen van onze vroege apero. De man van de bar tabac is kaal, draagt 2 oorbellen en kent iedereen. Hij begroet ‘papa’ met een handdruk, een vaste klant met een zoen. Hij helpt een niet heel zuiver in het hoofd vrouwmens en 2 honden terug op weg en groet en babbelt met iedereen die zijn plankier voorbij stapt. Wij kijken en lachen. Wij zijn op vakantie.
Christel Bedert 