Een zondagavond in oktober. Ik heb een tafel in het restaurant van een hotel gelegen op 5 km van mijn werkplek van morgen, bijna 300 km van thuis. Het hotel is gelegen middenin de bossen. Omringd door wandelpaden en fietsroutes. En door een terras met zicht op de vijver. Het is donker. De zwanen zitten al op stok. Of zo. En ik zie dus niets. Ik heb genoten van mijn prossecco en van mij boek en van het nog halfwarme broodje met boerenboter en tomatentapenade. Die laatste is te zoet. Ik ben per slot van rekening in Nederland. Het hotel is niet prijzig. Ik beheers de kunst top prijs-kwaliteit hotels te selecteren. Jarenlange ervaring. Maar ’t is wel 4 sterren. En het restaurant is navenant. Ik heb 2 gangen van de menu geselecteerd. Met bijpassende wijnen. Ik geniet zonder overdrijven. Fun zonder te vergeten dat ik hier ben om professionele redenen.

De jongedame die me bedient vraagt of ik de wijn wil proeven. Ze heeft me net een verhaal verteld over druiven en Franse regio’s waar ik maar voor de helft naar heb geluisterd. En waar ik dus niets van heb geabsorbeerd. Ik neem een bescheiden slokje van mijn glas nadat ze uit mijn zicht is verdwenen. Heerlijk zachte rode wijn. Precies zoals ik het graag heb.

De man van het Duitse koppel aan de tafel schuinrechts stuurt hun Sauvignon bij het voorgerecht terug. Ik ben er zeker van dat zijn ingebeelde kurksmaak volledig afwezig was. Ik krijg een kuip van een glas rode wijn van mijn dienstertje.De schuinrechts buurman moet het doen met een nipje.

Ik ervaar zowaar een culinair orgasme als mijn parelhoen wordt geserveerd. Die is vergezeld van gestoomde herfstgroentjes en een heerlijke wildsaus. Met een in een soort van vinaigrette verdronken koolslaatje. En van frietjes. En van die fantastisch zoete mayonaise/frietsaus die ze alleen in Nederland kunnen maken. Fijnproevers gaan die Nederlanders – op een paar uitzonderingen na – nooit worden. Maar in het combineren van frituurkost met restaurantgenoegens zijn ze een krak. En hun zoete mayonaise is gewoonweg onnavolgbaar.

Straks krijg ik nog meer zoetigheid vergezeld van zoete wijn en kruip ik in een gigantisch groot bed met 4 hoofdkussens elk ervan variërend in hard- en zachtheid van zijn binnenvulling. Ik zal de zoetigheid doorspoelen met een halve liter plat water – spa blauw zoals ze dat hier noemen en gelukkig is het geen spa wat dàt zou me nog meer kunnen misvallen dat het glaasje Sauvignon van schuinrechts.

Fijne avond. Slaapwel. En tot morgen. Of zo.