79. Zeg nooit zomaar rokje tegen een ‘skort’

Weekend! En dat wil zeggen dat Echtgenoot en mezelf er terug op uit trekken. Geen etentjes, geen weekendjes weg richting dichte of verre oorden. Nope. We gaan gewoon opnieuw een eindje stappen. GR5A route etappe 13 van Melsele naar … Antwerpen. Bericht aan ‘t Stad: here we come.

Mijn wandelrokje zal ik voor deze tocht – er staat 20 km op het programma – na 12 etappes uiteindelijk toch omwisselen voor een lange broek. Ik ben geplooid. In de tweede helft van november wordt het me toch iets te fris aan de blote benen.

Mijn rokje is trouwens geen rokje maar een Jack Wolfskin ‘skort’. Ik ben doorgaans geen merkenmens maar voor mijn ‘skort’ maak ik graag een uitzondering. Mijn ‘skort’ heeft een ingebouwde short en zit perfect. Het is licht, elastisch, vochtregulerend en is voorzien van een secret pocket om mijn bankkaart in weg te stoppen. (Zegt de omschrijving. Ik heb helemaal geen bankkaart bij op wandeling.) De ‘skort’ is speciaal ontworpen voor reizigers en wandelaars en ook een beetje voor avonturiers. Och, laat ons toch gewoon zeggen dat de ‘skort’ op mijn lijf geschreven is. Of voor mijn lijf gemaakt. Misschien zou ik het toch beter nog een keer aantrekken?

• 

• 

• 

• 

76. Grenspaal of fallussymbool?

Bezeten als we zijn door onze GR5A route hebben Echtgenoot en ik betaalde feestdag 11 november ingepalmd als extra wandeldag. Etappe 11 leidde ons van Vestingstad Hulst tot aan het Oost-Vlaamse dorp Meerdonk en zijn prachtige Saleghem Krekengebied, goed voor 19,5 km bossen, oude spoorwegen, dijken, kreken en velden.

• 

• 

• 

De GR5A kronkelt rond het vroegere graafschap Vlaanderen, zigzaggend tussen België en Nederland. Dat heb ik jullie al verteld. De oversteek tussen het Nederlandse Clinge en het Belgische De Klinge op de Klingspoor-site wordt in de bossen gemarkeerd door grenspaal 277. Dat de grenspalen geplaatst zijn in 1843 heb ik ondertussen geleerd. Tussen de Noorderlijke en de Zuidelijke Nederlanden. Niet rondomrond ons Belgenlandje, zoals ik eerst dacht. Ze starten met nr. 1 in Vaals op het drielandenpunt en lopen tot nr. 369 bij ons in Het Zwin. Ze staan in dat grensgebied op werkelijk iedere hoek van de straat en in elk bospad, hebben we onderweg mogen vaststellen. En…’k weet niet hoor. Het zal mijn zieke – of mijn gezonde – geest zijn maar ik herken in die grenspalen ware fallussymbolen. Tekenen van mannelijke kracht en viriliteit. Even stoppen om te poseren bij elke grenspaal? Dat was gewoon onweerstaanbare drang. Echtgenoot en ik hadden trouwens ook onweerstaanbare drang om op het terras van de Oude Statie in De Klinge een Chimay te nuttigen. Of een cavaatje. Hélas. Corona. Maar we onthouden de plek wel voor een andere keer. Echtgenoot mocht wel eens op de trein. Nog zo’n… ?

Foto: bij 292 aan het Pereboomsgat in Moerbeke.

69. De wandelsport herontdekt. Wandel mee langs mijn Grande Route 5A.

Het is van mijn Corona-Chronicle nr. 10 geleden, toen we nog in volledige lockdown waren, dat ik het voor het eerst over het wandelen heb gehad. Ondertussen zijn we vele Corona-dagen verder maar ben ik als bij wonder erin geslaagd mijn goede voornemen vol te houden.

Aan het begin van de lockdown hebben we ons altijd dicht bij huis gehouden. De zee en zijn Zwinstreek vormden daartoe een prachtig decor. Maar reizen zit me in het bloed en bloed kruipt waar het niet gaan kan. Stil in mijn hoofd droom ik al jaren van de tocht naar Santiago de Compostela. Dat lijkt me vandaag praktisch gezien geen haalbare kaart. Daarom heb ik een alternatief gezocht en gevonden. De GR5A, de wandelronde van Vlaanderen, een wandelroute van 567 km die loopt langs de vroegere grenzen van het Graafschap Vlaanderen.

• 

• 

• 

De GR5A maakt deel uit van de Grote Routepaden van Vlaanderen, samen goed voor 4 755 km, met wit-rode streepjesstickers bewegwijzerde routes. Ze sluiten aan bij het Europese netwerk waarbij de E9 mijn grote favoriet is. Die loopt van het zuiden van Portugal tot helemaal in het noorden Rusland en dit uitsluitend langs de kust. Dat zijn plannen voor later. Ik ben, denk ik, wel nog een jaar met de GR5A zoet.

• 

• 

• 

• 

Gestart zijn we met onze GR5A in Brugge. Echtgenoot en ik wandelen elk weekend zo’n 10 à 20 km verspreid over 1 of 2 dagen afhankelijk van de ons beschikbare tijd en het weer. We rijden een auto naar aankomstpunt en laten ons vervolgens door een van de kinderen afzetten aan het vertrekpunt. (Er zijn voordelen aan het hebben van thuiswonenende meerderjarige kinderen met een rijbewijs.) We hebben al mooie plekken en plekjes ontdekt tijdens onze eerste etappes. De paden volgen immers niet altijd de weg. Soms lopen ze dwars door weides heen. Om de 10 à 15 km passeer je eens langs of door een dorpje en zo hebben we al de gezelligste dorpscafés van Vlaanderen ontdekt. Gezien die op vandaag gesloten zijn, ben ik me terug aan het bekwamen in het natuurplasssen. Dat is geen evidentie. Het hurken lukt nog wel, maar terug boven geraken is andere koek. Onze volgende etappe is van Bentille naar Boekhoute. Mocht u langs het parcours wonen, staat het u vrij ons een tas koffie en een toilet aan te bieden.