Soms maakt de gazet lezen mij echt blij. Neem nu de vakantiekrant bijlage van HLN gisteren, in se twaalf bladzijden publi voor het vakantiesalon in Antwerpen, maar ik lees dat graag zo’n dingen. Lezen over reizen brengen me zelf een beetje weg. De publi geeft een overzicht van reistrends anno 2012. Wat mij inspireerde tot het geven van een beetje commentaar.
Trend 1 – ‘duurzaam reizen. ‘local home stay’ Je logeert bij een familie en schuift ’s avonds aan aan tafel. Onvergetelijk.’
Gimme a break. Dat vind ik nu echt het toppunt van uitlachtoerisme. Als toerisme bevind je je altijd in een vreemdsoortig machtige positie. Als kind van de Knokse zee, grootgebracht al werkende tijdens alle vakantiedagen, heb ik geleerd te lachen naar de toeristen en hun een fijne tijd te bezorgen. Niet op de manier dat Hot Marijke haar klanten een fijne tijd bezorgt natuurlijk, anders, door hen een zorgeloze vakantie te geven. Maar een hart voor toeristen had ik niet echt. Ze waren voor mij en zijn nog voor vele mensen die in het toerisme werken een soort van noodzakelijk kwaad. Got bespare me ervan dat ik hen nog had moeten meenemen naar huis ook. Vandaar waarschijnlijk dat ik niet graag logeer in een b&b. Want dat is wat het is die local home stay, een vorm van een stay in een b&b. Laat het ons eerder een local fake stay noemen. Doet me terug denken ook aan de indianen in Arizona. Ik weet niet of ze daar nog zitten in klassieke klederdracht in hun wigwam langs de kant van de weg, maar 20 jaar geleden zaten ze daar wel. En mijn vriendin wou absoluut niet stoppen. En gelijk had ze want faker kan een wereld niet zijn. ’s Avonds plooiden ze hun wigwam op en gingen ze gewoon terug naar hun townships in hun huis tv gaan kijken en slapen. Stel je voor dat daar ook nog toeristen zouden moeten entertainen. Neen…duurzaam reizen. Laat maar. Het enige wat je ermee doet is kapot maken wat de mensen hebben, hun authenticiteit.
Trend 2 – kamperen. ‘staat volledig in teken van slow travel, onthaasten en ontstressen doe je het best in de vrije natuur.’
What a joke. Ik denk dat de ‘echte kampeerders’ onder ons, waar ik mezelf voor alle duidelijkheid niet echt bij reken, hier in de lach van hun leven schieten. Dat kamperen slow travel is, helemaal akkoord. Onthaasten en ontstressen, helemaal juist. Maar in de vrije natuur???? Dat is zo goed als nergens meer toegelaten. En de vakantieparken à la Vacansoleil, waar ik voor alle duidelijkheid héél graag mijn vakanties in doorbreng, die kan je moeilijk vrije natuur noemen.
Toch is kamperen mijn alleralleraller meeste lievelingsvorm van reizen. Meer daarover in volgende travelkriebels. Ik moet het hier ook niet te lang maken.
Trend 3 – social travel. ‘vandaag vertrek je niet zonder eerst je smartphone in te pakken’
Guilty. Ik kom mijn huis niet meer uit zonder laptop. Zelfs op de camping, in mijn halfvrije natuur, ’s avonds buiten met mijn deken om mijn benen geslagen, de sterrenhemel boven me en het geluid van een stromend riviertje of een klotsende zee dichtbij…zalig om dan te zitten schrijven of te feeceboeken met friends all over the World.
Trend 4 – op reis met de tweewieler
Been there, done that. Maar…not my cup of tea. Op vakantie wil ik rust, natuur, cultuur en gastronomie. Sportief zijn hoeft voor mij niet. En al zeker niet in de Ardennen, zoals in HLN hier wordt aangegeven. Bergop, bergaf…laverend tussen de auto’s ook nog meestal. Als ik al eens op fietsvakantie zou gaan, zou ik kiezen voor Nederland, lekker plat, en dan nog liefst zo geregeld dat ze telkens mijn bagage achter brengen. Ben ooit eens met Den Braven, op een moment dat de kinderen met ’t school een paar dagen weg waren een paar dagen naar de Limburg gaan fietsen. Ik had een hotel geboekt met een bon ‘luxe hotels aan goedkope prijzen’. Niet doen hé dus. Het prijsverschil met de ‘rack rate’ was 5 euro en de nabij gelegen fietsroutes liepen doorheen het industriegebied van Genk. No, no, geef mij maar mijn caravantje in Maboge en de Ourthe om naar te kijken.
Trend 5 – Europa’s hotspots met het cruiseschip
Yes please. Je zou kunnen denken dat ik, iemand die elk jaar na de winter snakt naar het groen rondom haar caravannetje en ik, iemand die na 5 minuten in een bootje zeeziek word, niet voor een cruise te vinden zou zijn. Mis poes. Vooral nu, nu de sector zo’n harde klap gekregen heeft met het ongeluk in Italië, ga ik het cruisen nog meer promoten. Al moet ik toegeven dat ik niet echt sta te springen om met een massa groot cruiseschip mee te varen. Wat ik wel eens héél, héél, héél graag zou doen, is meevaren met een cargo-cruise van CMA CGM, recht van Zeebrugge de hele wereld in. Wat ook op mijn planning staat voor 2012 of 2013 is een retourtje Hull met P&O en tussenin de ontdekking van Noord-Engeland.
Trend 6 – Naar het einde van de wereld
Thanks but no thanks. Australië, Nieuw-Zeeland, Congo of Alaska…laat ons zeggen dat mijn reisgezellen te veel last van mij zouden hebben. Ik ben niet zo avontuurlijk aangelegd en daarbij…een mens kan dromen en verlangen, maar het is altijd handig dat je droomt en verlangt naar iets waarvan er een kans is dat je het kan bereiken. Australië voor mij is out of reach. Hawaï daarentegen… daar heb ik een friend wonen. Die zou misschien wel voor logement kunnen zorgen. Dan doe ik terwijl ook aan local stay en ben ik dubbel trendy. En Burkina Faso…maar da’s een ander verhaal.
Trend 7 – culinaire citytrip – Reizen voor foodies – ‘De Bourgondiër reist naar culinaire bestemmingen.’
Especially for me! Deze trend is voor mij uitgevonden. Daar waar braven en ik aan ons caravantje het liefst een uur of twee zitten te kokkerellen ’s avonds (inherent aan slow travel is ook ons slow cooking) is een gastronomisch dingetje één reden waarmee je me in een hotel zou kunnen krijgen. Laat ons dat dan nog combineren met een citytrip en ik word helemaal extatisch. Want hoezeer ik ook hou van mijn European camping, af en toe heb ik de stad nodig als tegengif.
Trend …hè, een artikel met zeven trends. How bizar.
Dat was ’t dus. Ik beloof in de toekomst nog veel kampeerkriebels.
Christel Bedert 