Zaterdag 4 februari 2023
“Kom maar lekker binnen.” Het is winter, matig koud, bijna zaterdagmiddag en we hebben er net de eerste kilometers van ons wandelingetje tussen Cadzand en Sluis opzitten. In de Parlevinker worden we ontvangen met een hartelijkheid eigen aan de Zeeuwse gastvrijheid. Het is nog vroeg. De waardin spreekt de weinige andere gasten met de voornaam aan. Ook wij zijn er onmiddellijk opnieuw thuis. We praten over het weer. Hoe heerlijk windstil het vandaag is. Over de kerstversiering die hier en daar is achtergebleven. We bestellen het groente-tomatensoepje van de dag. En halen herinneringen op aan ons vorige bezoek aan dat kleine dorpje Retranchement, toen we buiten op het terras verbroederden met een bende motards. Het zijn die kleine momentjes van de dag die onze wandelingen zoveel meer maken dat het ritmisch afwisselend naar voren brengen van ons linker en rechterbeen.
Zondag 5 februari 2023
Echtgenoot en mezelf zijn vorige week gestart aan een nieuwe GR-Route. Een kortje dicht bij huis om de resterende wintermaanden mee door te brengen. We snakken naar langere trips verder van huis en overnachtingen in ons Sleurhut maar herontdekken gaandeweg langs de Streek-GR Uilenspiegel iets wat we al lang weten. Mijn Streek, schoane Streek. Nergens beter dan Thuis. Goh…in wat voor een prachtig stukje wereld leven wij. Voor het bewijsmateriaal daaromtrent verwijs ik u graag door naar mijn Facebookpagina.

Etappe 1 brengt ons van Damme naar Hoeke maar we doen dit niet in rechte lijn, we lopen via Lapscheure in de polders. De volgende wandeldag nemen we het voetveer over de Damse Vaart en stappen we tot aan de nieuwe Internationale Dijk rond het Zwin. Aangekomen in Cadzand zijn alle strandpaviljoentjes dicht. Het is weekdag. En de toeristen zijn ver buiten Cadzand bezig aan hun winterslaap. Er brandt licht bij de Italiaan. We doen ons tegoed aan Lambrusco en hapjes kaas, Serrano en zalm. Dag drie doen we een kortje, van Cadzand naar Sluis over Retranchement. Vandaag was zowat de zwaarste van onze voorbije winterwandelingen. Bijna 16 km windkracht 6 in het gezicht. Langs mooie maar o zo eentonige voormalige zeedijken. Velden zo ver als je kan kijken. De Belgische boertjes verdwijnen in het niets tegenover zoveel Nederlandse grond. In Oostburg aangekomen blijkt daar op zondag alles dicht. Één uitzondering niet te na gesproken. Mijn chocomelk met zoetigheid verwarmt mijn hele lichaam. Echtgenoot doet zich tegoed aan zijn theetje. Thuis – slechts 20 km verder – wacht een lekker warm badje.