Gewicht update…

…voor de geïnteressseerde,

dr. Mike, fase 2, dag 8…

Fase 2 is moeilijker. Er mogen al een paar dingen meer. En dat smaakt naar meer. Ik snak naar een cava met toastjes, pureepatatjes, mokka-ijs dat een klein beetje net genoeg gesmolten is, warme chocoladesaus en verse niet te vast opgeklopte slagroom…

Er mogen al een paar dingen meer, en ik ben ietsje minder extreem. Dus ik stoom mijn vis niet meer apart in de micro, maar eet het stukje gebakken door den Braven in de pan gewoon mee, zonder de bijhorende botersaus. Een mens kan ook niet als een raket blijven afvallen, dus het gaat ietsje trager. Maar het gaat. De stand is 65,1 kg. Als je weet dat ik 25 dagen geleden bijna 72 woog… Ik voel mij slank. Hell yeah…ik voel me zelfs terug mooi, zelfs met mijn haar in de war. Het ‘buikje’ puilt niet meer over mijn jeans. Mijn jarenlang oude riem heb ik gisteren terug tot in het laatste gaatje kunnen dichttrekken. Mijn jeans slobbert rond mijn gat. Ik voel me opgewekt en energetisch en heb een goed humeur. Ik moet wel terug aan het sporten nu. Alles is een beetje ‘slap’. ’t Is niet de bedoeling dat ik zal gaan hangen. Maar ik ben nog niet aan het sporten toe. Ik ga eerst shoppen, morgen. Ik heb dat wel verdiend, vind ik.

Blue&White party…the sequel

Blue&White zoveel maanden later…

Beste vrienden,

De Blue&White party ligt al weer een aantal maanden achter ons, ja zelfs de zomer is al voorbij…onze neuzen kijken al weer richting volgende lente, richting Blue&White party part 4.

Editie 3 heeft ons – dank zij jullie! – een aardige cent opgebracht, zo aardig zelfs dat wij onze doelstelling, 8 televisies voor de kinderkankerafdeling leukemie in het UZ Leuven, hebben gehaald. Als het wat mee zit, zouden we misschien zelfs 9 televisies kunnen sponsoren.  Peter heeft via Euronics een voorstel uitgewerkt, inclusief – en dat is belangrijk – een degelijke ophangbeugel. De kwaliteit van de ophangbeugel is belangrijk. De televisies moeten immers goed wendbaar zijn, gezien de kinderen, als ze in bed moeten blijven, niet goed naar televisie kunnen kijken. In Leuven zijn ze tevreden met het model dat Peter heeft voorgesteld, zo tevreden zelfs dat ze gevraagd hebben om 20 televisies te leveren. Zij zouden dan zelf de rest van het bedrag via alternatieve sponsorkanalen bijvoegen, zodat alle locaties in één beweging een nieuwe tv krijgen. Peter heeft ondertussen ook van Telenet de belofte gekregen dat op het moment dat de lijnen daar worden vernieuwd – wat op de planning staat maar nog niet aan de orde is – de televisies een gratis digibox krijgen. In november gaan wij, de Blue&White dames, met Peter naar Leuven om details rond de levering verder te bespreken. Conclusie, onze Blue&White 2012, heeft niet alleen 8 tv’s opgeleverd, het heeft tevens een boost gegeven aan vernieuwing van alle tv’s op de leukemieafdeling en de belofte dat er ook nog digiboxen volgen. We mogen dus tevreden zijn, enne…als het van ons afhangt…Blue&White 2013 komt er aan. Save the date zaterdag 20 april 2013. De opbrengst van editie 2013 gaat naar ngo Flame (www.ngoflame.be).

We keep you informed. Groetjes,

Christel&Cathy, Peter en Yves.

Jeugdsportproject Duosprint

Team Ramskapelle was goed vertegenwoordigd op de Duosprint vanmiddag…

Schande!

Dat een paparazzi-mens haar geld verdient met het op loer liggen tussen de bosjes om een glimp van iemands borsten op te vangen op iemands privé-terras, tijdens zijn privé-vakantie, op 800 meter (!!!) afstand van de zichtbare wereld, is grof, zeer grof.

Dat er stemmen opgaan die zeggen dat Kate haar topje maar aan had moeten houden, vind ik zo mogelijk nog lager dan laagst bij de grond.

Er zijn veel verschrikkelijke manieren om je geld te verdienen. Paparazzi spelen is een van de ergste vind ik. Het heeft geen enkele meerwaarde.

Ze hebben al meer dan een dode op hun geweten.

Hale sweet hale…

Home sweet home…na twee dagen rondtoeren in de Westhoek (een welgekomen extra opdrachtje ginder), blij aan de Oostkust te wonen. Sympahieke streek, maar ‘k peins da’k precies weet waarom mijn moeder zaliger destijds de streek is ontvlucht.

 

De Helaasheid der Dingen … ook in Knokke-Heist

Ik had het boek nog niet gelezen (schande!), de film nog niet gezien. De trailer was een bende naakte mannen die door een Vlaamsch dorp fietst en ik vond dat best wel hilarisch. Toen de Helaasheid der Dingen van ’t weekend op tv kwam, was het mijn tijd. Mijn avond om de film eindelijk een keer te zien.

Het is lang geleden dat een film mij nog zo heeft geraakt. Om verschillende redenen net zoals de film verschillende lagen heeft.

De film (of het boek wellicht dat ik binnenkort zal lezen), zou verplicht voer moeten zijn voor eenieder die beslist over het geld dat wordt besteed aan ‘jeugdzorg’, ik zal de term maar algemeen houden. Verplicht voor eenieder die beslist hoeveel sociaal assistentes de baan op gaan, hoeveel internaten er zijn, hoeveel opvangcentra, hoeveel clb’s,…voor eenieder die beslist hoeveel geld gaat naar de hulpverlening aan kinderen in moeilijke situaties.

De film (en het boek) zou verplicht voer moeten zijn voor eenieder die in onderwijs en/of jeugdclubs actief is. Om de voelsprieten bij te schaven. Om op te vangen, door te verwijzen, te begeleiden, te helpen, om het verschil te maken in de uitbouw van een toekomst van een kind dat geen toekomst geeft. En dat alles met respect voor zijn thuissituatie. Gevoelige materie.

Er is niet genoeg geld in onze maatschappij voor gevoelige materies.

Op de ochtend na het zien van de film, gisteren zondagmorgen, lees ik bij AJ in Oro-nieuws (het staat vandaag ook in HLN), dat een man zaterdagnacht in een dronken bui zijn stiefzoon van 14 in zijn slaap met een hamer heeft geslagen, hier in ons Knokke-Heist.

Realiteit achterhaalt deze fictie-non fictie gemixte film. Helaas.

 

Zaterdagmorgen…en de ochtend is slank

Que la vie est belle…en hoe graag we onze kroost ook zien, wat is het een keer zalig zonder hen. Braven is gaan werken, de kids op logement, en ik …ik heb decadent lang geslapen, tot 10uur. Wakker geworden door de jongste van mijn twee honden die vond dat het nu wel lang genoeg had geduurd en dan heerlijk blijven liggen tot mijn body helemaal klaar was voor het begin van de dag, zijnde koffie, mijn gazetje en de heerlijke Nina-column van Hilde Sabbe, het arme kind.

Ik heb een paar stukjes voor de Zondag te schrijven straks, een paar persbezoekjes te doen, twee, en morgenochtend één, maar voor de rest is het relax. De was en de plas, lezen, stofzuigen, en kwebbelen met mijn mijn terug binnen waaiende kroost.

Ondertussen is het dag 2 van 17, fase 2. Dieetboeken zijn nonsens schrijft de gazette vandaag, doelend op al de bv-verhalen van zij die een beetje afgevallen zijn en dit niet zoals ik op een blog maar in een boek vertellen en daarmee plots dieetgoeroe worden voor enkelingen die op zoek zijn naar een kilo min.

Juist vind ik, en de regels die de geïnterviewde in de gazette erbij vertelde (meer bewegen, minder eten, niet roken,….), zijn meer dan correct. Maar er is een maar. Ik kan maar voor mezelf spreken: het boek was voor mij, ten eerste niet door een bv of zijn sidekick geschreven, maar door een arts. Ten tweede, het was een start. Een leidraad, een duw in de rug want met mijn common sense alleen lukte het niet. Ten derde…het is een leidraad, geen bijbel. Ik heb, nu ik in fase 2 zit, dan ook enorm genoten van mijn fajitas en mijn margarita  gisterenavond, maar ik had genoeg met eentje. Eén apero en dan water. Eén fajita en geen drie. Het boek heeft mij op weg geholpen. De common sense zoekt en heeft tot nu toe al gevonden een manier om ermee om te gaan. En vanavond? In plaats van friet met mayonaise, aubergine met parmezaan. Ik ben eens benieuwd of dat (ook) zal lukken. Wedden van wel?

Groetjes en prettig weekend. Van de Kriebel. 66,2 kg slank. (en datis héél lang geleden, ik denk zo’n 10 jaar…)

(but no worries, er zijn plaatsen die immuun zijn aan mijn regiem)

Vrijdagavond…

…could this be weekende?

Geniet van de zon allemaal, tot schrijfs.

De Niet-VerAndering van Bart de Wever

Pathetic vond ik de boekvoorstelling van Bart De Wever. Hij woog 140 kg en wou niet vroeg dood gaan zoals zijn vader en zijn vier kleine kindertjes alleen achterlaten. Ocharme. Het klonk zoals een mislukte acteurprestatie, een imitatie van Fernard Costermans in de Kampioenen.

Hey, don’t get me wrong hier. Ik heb bewondering voor zijn prestatie. Voor het verlies van De Wevers kilo’s. Het vraagt moed en karakter om je leven om te gooien en tientallen kilo’s af te vallen. Daar hoor je me niets over zeggen.

Maar het is met zijn boekpresentatie dat hij door de mand valt. Kijk…we leven in een pré-verkiezingsperiode en dat is afschuwelijk. De loze beloftes vliegen rond onze oren. De mensen die 6 jaar en sommige al langer goed werk, en diegenen die al evenlang of langer, positieve kritiek en opbouwende verbeteringen aan het leveren zijn, worden uit de gazetten geduwd door niet-wits die nog alles te bewijzen hebben of erger afbrekers. Zij die campagne voeren door andere af te breken. Afgrijselijk.

Maar wat de Wever met zijn boek hier heeft gepresteerd. Dat is je reinste leugens in je blote gezicht gooien. Dat zijn boek geen campagneboek is, is een feit dat als een paal een kilomter boven water staat…het is een dieetboek. Maar dat hij zijn boek in volle pré-verkiezingsperiode in de media gooit, is je reinste campagnetechniek.

Maar zelfs tot daar kan ik hem nog volgen.

Dat hij echter luidkeels aan ieder die het horen wil vertelt, dat de presentatie van zijn boek deze week, deze préverkiezingstijd, niet tot zijn manier van campagnevoeren behoort. Dat is recht in je gezicht liegen en je er mee uitlachen.

Er zijn er die bang zijn dat hij met zijn kilo’s ook zijn streken heeft verleerd. Niet bang zijn. Deze n-va’er staat Niet voor VerAndering.

Gelukkige verjaardag

Voor wie het nog niet weet of wist, Den Braven is jarig vandaag.
Zing met me mee…Happy Birthday to you, Happy Birthday to you, Happy Birthday to mijn Braven, Happy Birthday to you,

HiepHiepHiep…

cu later lezers, de rest van den dag is voor hem