50. “Het is de leeggezogen cultuursector die ons de voorbije weken door ons isolement heeft geholpen. En wat krijgen zij in return?”

Als Corona één iets heeft duidelijk gemaakt is dat er geen jota klopt van Maslows behoeftenpiramide. Pas op. Hij heeft gelijk als hij zegt dat je eten en een WC moet hebben, vooraleer je je goed kan voelen in je hoofd. Het is praktisch onmogelijk een onweerstaanbare drang te hebben tot het kopen of stelen van een Massaratti, als je maag aan het rammelen is van de honger of als je kapot bent van de dorst.

Maar voor de rest heeft hij ongelijk. Volgens Maslow zijn zaken als veiligheid, zekerheid, sociale interactie – zaken die we tijdens het hoogtepunt van de Corona-crisis moesten missen – de steunpilaren waarop de top van de piramide, het aspect ‘zelfontplooiing’ wordt gebouwd. Al deze fundamenten zijn we door Corona al een hele tijd kwijt. We zijn met 1 miljoen mensen werkloos (geweest), elke dag sterven nog mensen aan een ziekte die halfweg maart op enkele dagen tijd heel ons leven heeft overgenomen en we zijn ‘normaal’ sociaal contact buiten onze bubbel nu al bijna 3 maand ontzegd.

En toch maakt het aspect ‘zelfontplooiing’ vandaag een essentieel deel uit van ons bestaan. Ik heb de voorbije maanden nog nooit zoveel muziek gehoord op straat, nog nooit zoveel tekeningen gezien aan de gevels van de huizen rondom ons. We smeken muzikanten naar live sessies op facebook, creatievelingen ontwikkelen coronamaskertjes in alle geuren en kleuren Er worden boeken gelezen en geschreven aan de lopende band en we ontdekken filmparels en topseries op alle soorten streaming sites.

Voor mij is het duidelijk. Het leven is ook in moeilijke tijden onleefbaar zonder cultuur, zonder ‘zelfontplooiing’, zonder het torentje van de piramide. Tijdens het stilste stukje van de lockdown was gek genoeg het zogezegde onbelangrijke stukje Cultuur zelfs het enige wat we nog hadden.

Ondertussen zijn we morgen 3 juni en buigt de Veiligheidsraad zich over volgende versoepelingen. Over Cultuur is momenteel nog met geen woord gerept. Ik hoop dat zij het voor ons psychisch evenwicht levensreddende onderdeel van ons leven niet langer ontzeggen. Het is de leeggezogen cultuursector die ons de voorbije weken door ons isolement heeft geholpen. En wat hebben zij tot nu toe in ruil gekregen? Niets. Nada. Nothing at all.